Informacje bieżące

  

Szanowni Państwo,
zgodnie z zapowiedzią przedstawioną na konferencji Prakseologia, etyka, gospodarka, która odbyła się w dniu 6 grudnia 2022 proszę o nadsyłanie artykułów w terminie do końca czerwca 2023. 

Artykuły dopuszczone, będą recenzowane i publikowane w Prakseologii. Zgodnie z wykazem czasopism punktowanych MNISW liczba punktów wynosi 40.  

Z jednej strony artykuły mogą powstać na kanwie wystąpień lub deklaracji wystąpień na konferencji.  

Z drugiej strony liczę na dalszy odzew naszego środowiska i  nadsyłanie artykułów na temat działalności naukowej profesora Wojciecha Gasparskiego w zakresie prakseologii i etyki biznesu. Apeluję też do osób uprawiających samą prakseologię i etykę biznesu, jak i osób związanych z uprawianiem historii filozofii, by podjęły się trudu napisania artykułów na temat związany z konferencją https://ssl-kolegia.sgh.waw.pl/pl/KES/struktura/IFSISE/struktura/ZF/konferencje/Strony/Konferencja-PEG-2022.aspx . 

Również oczekuję na artykuły od osób, które mogą przedstawić propozycje problematyki wartej do podjęcia w ramach szeroko rozumianej prakseologii w odniesieniu do etyki, w tym etyki biznesu i etyki finansów oraz do nauk społecznych i ekonomicznych. 

Termin składania propozycji artykułów wyznaczony został do końca czerwca 2023 roku.

Prosimy o nadsyłanie propozycji artykułów wraz z abstraktami na dwa adresy: 

Adres główny:  prakseologia@kozminski.edu.pl  

Do wiadomości: gszulc@sgh.waw.pl   

Na stronie Prakseologii 

https://journals.kozminski.edu.pl/pl/journal/prakseologia#section-tab-5 podane są warunki składania artykułów. W rubryce Dla autorów punkt dotyczący finansowania dotyczy informacji o grantach, z którymi związana jest publikacja, jak również informacji o ewentualnym związku publikacji z projektami biznesowymi. Punkt ten nie odnosi się w żadnym razie do uczestnictwa autorów w pokryciu kosztów wydania pisma.

 

Z wyrazami szacunku

Grzegorz Szulczewski 

dr hab. Grzegorz Szulczewski, prof. SGH 

Zakład Filozofii SGH  

     

 

Szanowni Państwo, Koledzy i Koleżanki zajmujący się filozofią działania,

jesienią 2023 w Łodzi odbędzie się XII Polski Zjazd Filozoficzny:

https://www.filozofia.uni.lodz.pl/xii-polski-zjazd-filozoficzny

Przypadł mi zaszczyt kierować Sekcją Filozofii Działania. Badaczy i
badaczki zajmujących się tematyką związaną z tą gałęzią filozofii (z
perspektywy analitycznej, kognitywnej, fenomenologicznej czy
prakseologicznej) - gorąco zachęcam do przesyłania zgłoszeń w języku
polskim lub angielskim.

Timeline:
- termin nadsyłania abstraktów (300 słów): połowa kwietnia,
- decyzja o przyjęciu: 15 maja,
- kongres: 11-16 września

Zgłoszenia można przesyłać na adres: pmakowski@wz.uw.edu.pl (wkrótce
zostanie uruchomiona platforma do zgłoszeń przez EasyChair)

Opłaty: 450/300PLN

---
Dear Colleagues who work on philosophy of action,

the University of Lodz organizes the 12th Congress of Polish Philosophy, it
will be in the autumn 2023.

https://www.filozofia.uni.lodz.pl/xii-polski-zjazd-filozoficzny

I am honored to chair the Philosophy of Action section. If you work on
issues related to philosophy of action (from analytical, cognitive,
phenomenological or praxiological perspectives), please, consider applying!
The event is open for English-speaking scholars and the section of
philosophy of action particularly welcomes submissions in English.

Timeline:
- deadline for submissions of abstracts (ca. 300 words): April 15th.
- decisions: May 15th
- event: 11-16 Sept '23

Registration fees:
450 PLN (regular), 300 PLN (students)

                      

 

6 grudnia 2022 uczestniczyliśmy w konferencji ogólnopolskiej organizowanej przez Zakład Filozofii  IFSiSE, KES SGH. Nosiła ona tytuł PRAKSEOLOGIA, ETYKA, GOSPODARKA i była poświęcona pamięci Profesora Wojciecha Gasparskiego. Usłyszeliśmy wspomnienia o nim,  jak i przedstawiona została tradycja intelektualna, w której wyrósł Profesor oraz referaty dotyczące tematów z zakresu prakseologii i etyki biznesu. Zarówno wśród referentów jak i słuchaczy byli nasi członkowie TNP. Konferencja trwała 7,5 godziny a dzięki partnerowi PRACOWNI FINANSOWEJ mogliśmy również dyskutować podczas lunchu i przerw kawowych. Zaczęła się ona o godzinie 10.30 spontaniczną rozmową która wypełniła pierwszy punkt konferencji:  Non omnis moriar. Wspomnienie o życiu i dorobku naukowym oraz organizacyjnym profesora Wojciecha Gasparskiego. Następnie wysłuchaliśmy referatów, których abstrakty zamieszczam poniżej.

 

dr hab. Grzegorz Szulczewski, prof. SGH 

 

 

 

Abstrakty nadesłane osób uczestniczących w konferencji w kolejności wystąpień:

prof. dr hab. Anna Brożek, Uniwersytet Warszawski

Porządek w myśleniu i sprawność w działaniu. Tadeusz Kotarbiński jako członek Szkoły Lwowsko-Warszawskiej

Tadeusz Kotarbiński był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Szkoły Lwowsko-Warszawskiej – zarazem wiernym uczniem Kazimierza Twardowskiego i bliskim współpracownikiem logików warszawskich. Trzy najważniejsze idee filozoficzne Kotarbińskiego to reizm ontologiczny i semiotyczny, etyka niezależna oraz projekt prakseologii jako teorii sprawnego działania. W odczycie pokażę, jak idee te związane są z badaniami filozoficznymi i logicznymi prowadzonymi w Szkole Lwowsko-Warszawskiej. Wykażę także, że filozofia Kotarbińskiego znakomicie wpisuje się w tendencje metodologiczne Szkoły, do której wyznaczników należą postulaty jasności myślenia oraz rzetelnego uzasadnienia poglądów.

 

dr hab. Alojzy Czech, PTE, Oddział w Katowicach

Jana Zieleniewskiego droga do prakseologicznej teorii organizacji

Jan Zieleniewski (1901-1973) – jeden z najbardziej znaczących i zasłużonych organizatorów nie stanowił w minionych latach szczególnego punktu odniesienia dla twórców i autorów współczesnych nauk o zarządzaniu. Zbliża się 50. rocznica Jego nagłej śmierci. Biorąc ten impuls pod uwagę, ale przede wszystkim jego zadziwiający dorobek, warto do tej postaci częściej powracać. Pochodził z rodziny wybitnych krakowskich przedsiębiorców. Studiował filozofię na UJ, pisząc z powodzeniem rozprawę doktorską na temat fikcjonalizmu pod kierunkiem prof. Witołda Rubczyńskiego (1864-1938). Odrzucił oferty asystentury. Przeszedł do pracy w biurze zarządu firmy, będącej kontynuacją rodzinnego biznesu. Był aktywny w krakowskim Towarzystwie Ekonomicznym. W latach 30. XX wieku nabrał kompetencji menedżerskich w wielkich przedsiębiorstwach górnośląskiego przemysłu. Po działaniach wojennych i obozie jenieckim, jeszcze w okupowanej Warszawie rozpoczął pracę w spółdzielczości. Od 1950 roku, gdy poprzednie możliwości się wyczerpywały, wiązał się z uczelniami (Akademia Nauk Politycznych, WSE w Sopocie, SGPiS), nauczając rachunkowości i uprawiając ekonomikę handlu zagranicznego, twórczo tę ostatnią wzbogacając. W 1957 roku stanął na czele reaktywowanego po latach stalinowskiej przerwy TNOiK-u. W tymże mniej więcej czasie Jego droga życiowa skrzyżowała się z prof. Tadeuszem Kotarbińskim (1886-1981), ówcześnie prezesem PAN, zarazem autorem „Traktatu o dobrej robocie”. Został bliskim współpracownikiem „księcia uczonych”, przejmując idee prakseologii i aplikując je do spontanicznie tworzonej teorii organizacji i zarządzania. Jego podręczniki, na których wychowało się całe pokolenie słuchaczy studiów ekonomicznych i technicznych w zakresie organizacji, są tego ewidentnym przejawem i dowodem. Został kierownikiem Zakładu Prakseologii PAN, stając się bezpośrednim sukcesorem dziedzictwa prof. Kotarbińskiego i głównym przedstawicielem/liderem prakseologicznej szkoły organizacji i zarządzania. Nadto równolegle kierował Katedrą na Uniwersytecie Łódzkim. Zmarł nagle, siedząc za stołem prezydialnym PAN-owskiej konferencji, którą dopiero co przygotował. Zdumiewający jest szlak życiowy Jana Zieleniewskiego, kolejne odsłony jego aktywnego życia: od zacisza studiów nad filozofią ścisłą, poprzez działanie w organizacjach społecznych, kierowanie przemysłem, oficera i jeńca, spółdzielcę, wykładowcę i profesora w kilku dziedzinach, by skończyć na utworzeniu szkoły zarządzania z podkładem prakseologii jako jej znakiem szczególnym. W dodatku na każdym etapie pozostawił budzący do dziś uznanie dorobek. Był olbrzymem, na którego ramionach – czasami nieświadomie – tworzyła się i narastała nauka o zarządzaniu w Polsce. Warto o tym od czasu do czasu przypomnieć.

 

dr hab. Piotr Makowski, Uniwersytet Warszawski

Prakseologia działań rutynowych

Działania rutynowe (routines) stanowią jeden z najważniejszych wymiarów funkcjonowania organizacji i choć od kilku dekad są wyróżnionym tematem badań w studiach organizacyjnych i zarządzaniu strategicznym, nie mają one dotychczas odpowiedniego ujęcia w prakseologii. Działania rutynowe angażują (typowo dla eklektyzmu metodologicznego nauk o zarządzaniu i organizacji) bardzo różne perspektywy badawcze oraz tradycje teoretyczne—począwszy od ekonomii ewolucyjnej, a skończywszy na socjologicznych teoriach praktyki i studiach nad procesami. Istnieje jednak pewien konsensus, co do tego, że routines są działaniami organizacyjnymi (czy sekwencjami działań), a więc bez wątpienia należy je uznać za zagadnienie interesujące dla teorii działania. Działania rutynowe są wykonywane przed jednostki lub zespoły oraz towarzyszące im narzędzia (mikro-poziom organizacji), jednak zawsze mają szersze organizacyjne lub strategiczne znaczenie (poziom makro). Działania rutynowe są więc prakseologicznie interesujące zarówno od strony ich filozoficznych fundamentów, jak i ich praktycznego znaczenia. Wystąpienie ma charakter wprowadzający do prakseologii działań rutynowych i w zamierzeniu realizuje dwa podstawowe cele: ma (1) odsłonić różnorodność form praktycznych, jakie przyjmują działania rutynowe w organizacjach, (2) pokazać teorio-działaniowy fundament, który odpowiednio ujmuje w nich relacje mikro-makro.

 

prof. dr hab. Mirosław Sułek, Uniwersytet Warszawski

„»Trzy działy prakseologii«, czyli próba wyjścia z kryzysu”

Referat zawiera propozycję nowego spojrzenia na prakseologię. Prakseologia klasyczna czy też tradycyjna (odwołująca się przede wszystkim do dzieł Tadeusza Kotarbińskiego i – w mniejszej mierze - do Ludwiga von Misesa) poszukiwała ogólnych zasad sprawnego działania, ważnych w różnych dziedzinach czy formach aktywności ludzkiej. W referacie stawiam tezę, że takie zasady zapewne istnieją, ale mają bardzo ogólny charakter i z tego powodu są mało przydatne, czy też mało operacyjne. Nowe podejście polega na tym, że na system ludzkiego (społecznego) działania składają się trzy podsystemy, cechujące się odmienną „gramatyką czynu”, odmiennym rozumieniem nakładów i efektów oraz odmiennym rachunkiem efektywności. Poszukiwać więc należy nie jednego, lecz trzech odmiennych zestawów zasad sprawnego działania. Te trzy podsystemy to: współpraca, walka i rywalizacja. Współpraca jest grą o sumie dodatniej; walka grą o sumie ujemnej; rywalizacja grą o sumie zerowej (stałej). Cechują się one nie tylko odmienną „gramatyką”, ale również odmienną etyką i estetyką.

 

prof. Janina Filek, Katedra Filozofii UEK

Społeczna odpowiedzialność biznesu czy zrównoważony rozwój?

W XX wieku pojawiały się dwie wielkie idee, które w zamyśle ich twórców miały stać się przeciwwagą dla fundamentalnych założeń wolnego rynku: założenia o możliwości   nieustannego wzrostu oraz założenia o zysku jako jedynym celu działalności każdego przedsiębiorstwa, będących obecnie przyczyną wielu zagrożeń zarówno dla tkanki społecznej, jak i środowiska naturalnego.  Pierwsza z nich wyrosła z głębokiej refleksji filozoficznej, druga natomiast pragmatyki. Pierwsza to koncepcja społecznej odpowiedzialności biznesu, druga koncepcja zrównoważonego rozwoju. Obie stały się bardzo popularne, czego dowodem jest  niezwykle bogata literatura naukowa im poświęcona. Bogactwo literaturowe zaowocowało jednak tak dużą liczbą definicji, że doszło do swoistego przepełnienia obu koncepcji oraz wielu nieporozumień.  Nadmierna wielość zbyt odległych od siebie interpretacji oraz coraz bardziej rozmywające się ich rozumienia stanowią swoistego rodzaju przeszkodę dla możliwości ich rzeczywistego wdrożenia. Drugim powodem ich słabości wdrożeniowej jest fakt, iż czasami obie są mylone lub co gorsza traktowane jako przeciwstawne, co osłabia aplikacyjną siłę każdej z nich. W celu rzetelnego omówienia obu koncepcji niezbędne jest przedstawienie ich źródeł i założeń za nimi stojących. Dotarcie do ich istoty czyli tego, co je ukonstytuowało, i ich porównanie pozwoli na pokazanie: z jednej strony ich fundamentalnej odmienności, ale z drugiej strony ich podobieństw, co pozwoli na osiągnięcie zjawiska synergii obu idei, a tym samym wzajemnego ich wzmocnienia. 

 

dr hab. Piotr Masiukiewicz, prof. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Etyka finansów w pracach Wojciecha Gasparskiego

Profesor Wojciech Gasparski, wybitny uczony, specjalizujący się w prakseologii i etyce biznesu, sporo miejsca poświęcił problemom etyki na rynkach finansowych; szczególnie w bankowości - dotkniętej międzynarodowym kryzysem ekonomicznym, ale i moralnym, w latach 2007-09. Krytycznie oceniał postawy etyczne bankowców i wskazywał na potrzebę szerszego wdrażania kodeksów etyki biznesu i szkoleń w przedsiębiorstwach, przeprowadzanie audytów i publikowanie raportów o etyce, ale także szerszego kształcenia studentów w tym zakresie.  Złe i dobre cechy menedżera były przedmiotem rozważań W. Gasparskiego w kilku publikacjach i w pełni można je adresować do przedsiębiorstw finansowych. Profesor podejmował także działania na rzecz wdrażania w praktyce rynku finansowego teorii etyki biznesu; przykładem są kodeksy etyczne Związku Banków Polskich, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan i Konferencji Przedsiębiorstw Finansowych; stworzone z jego udziałem.

 

dr hab. Marcin Bukała, prof. Instytut Filozofii i Socjologii PAN. Redaktor naczelny pisma „Prakseologia”

Przedsiębiorstwo w ujęciu Józefa I. M. Bocheńskiego: aspekty prakseologiczne i etyczne

W referacie będą omówione wybrane aspekty klasycznej filozoficznej koncepcji przedsiębiorstwa, pochodzącej od J. I M. Bocheńskiego OP. Autor ten analizował „przedsiębiorstwo przemysłowe”– lub szerzej, przedsiębiorstwo sfery gospodarczej – jako „system”, głównie w perspektywie logicznej i ontologicznej. W jego koncepcji obecne są jednak również aspekty prakseologiczne i etyczne, i one właśnie będą szerzej przedyskutowane w referacie

 

dr hab. Robert Sroka, Dyrektor ds. Odpowiedzialnego Inwestowania na Europę Środkową

Infrastruktura etyczna – między Gasparskim a B-Corp

W publikacji zbiorowej „Biznes. Etyka. Odpowiedzialność” Wojciech Gasparski zaprezentował podstawowe założenia idei infrastruktury etycznej. Pisał, że skoro słownikowo „infrastruktura” to podstawowe urządzenia niezbędne do właściwego funkcjonowania, to infrastrukturę etyczną biznesu należy rozumieć jako podstawowe urządzenia niezbędne do zapewnienia właściwego poziomu moralnego w działalności gospodarczej. Urządzenia te dzielił na dwa rodzaje: intelektualne i materialne, czyli na wymiar myśli – tego co się myśli i mówi na temat biznesu i jego wymiaru etycznego, oraz wymiar realizacji, czyli tego co się faktycznie robi na rzecz etycznego wymiaru działalności gospodarczej. Gasparski rozumiał infrastrukturę etyczną szerzej niż kodeksy etyki wraz programami etycznymi, które są jedynie elementami całościowej infrastruktury. Na infrastrukturę etyczną składają się również takie elementy jak, regulacje prawne, samoregulacje branżowe, kodeksy dobrych praktyk funkcjonowania na rynku, zasady ładu korporacyjnego czy międzynarodowe standardy etyczne. I na tych elementach Gasparski mocno koncentrował się w swoich pracach. Natomiast wyraźnie również podkreślał poziom intelektualny infrastruktury etycznej, definiowany jako przekonania nasycone aksjologicznie, na których ufundowana jest praktyka gospodarcza. Chodzi przede wszystkim o definiowanie roli biznesu w społeczeństwie. O ile infrastruktura materialna rozwinęła się przez ostatnie 20 lat w sposób ewolucyjny poprzez doskonalenie i rozwijanie konkretnych narzędzi, o tyle wydaje się, że w zakresie infrastruktury intelektualnej dokonują się skoki jakościowe. Jedną z najważniejszych inicjatyw, której udaje się łączyć, a przede wszystkim rozwijać zarówno poziom intelektualny, jak i materialny infrastruktury etycznej jest ruch B-corp. Dlatego warto przyjrzeć się bliżej tej inicjatywie w perspektywie myśli Wojciecha Gasparskiego o infrastrukturze etycznej.

 

dr Dariusz Bąk, Akademia Leona Koźmińskiego

Program etyczny jako narzędzie wpływu w organizacji

Programy etyczne, które jeszcze kilkanaście lat temu kojarzone były głównie z budowaniem reputacji lub kształtowaniem wizerunku, są obecnie cennymi i wielofunkcyjnymi narzędziami w zarządzaniu organizacją. Standardy etyczne, które są przedmiotem wspomnianych programów stają się osią polityk CSR, zrównoważonych łańcuchów dostaw, zarządzania zasobami ludzkimi i podstawą kształtowania kultury organizacyjnej. Ta wieloaspektowość niesie jednak ryzyko utraty spójności lub dysonansu wobec celów i strategii przedsiębiorstwa. Obecnie na pierwszy plan wysuwa się postulat doprecyzowania roli, jaką programy etyczne pełnią w organizacji biznesowej oraz diagnozy, na ile dostosowane są do jej potrzeb. Celem artykułu jest ukazanie programu etycznego organizacji jako projektu otwartego, który jest w stanie redefiniować swoje cele i zmieniać swój kształt w zależności od zmian w otoczeniu prawnym, gospodarczym i wewnętrznej dynamiki rozwoju przedsiębiorstwa. Analizy prowadzone są w oparciu o przykład programu etycznego Zakładów Farmaceutycznych Polpharma SA.

 

dr hab. Grzegorz Szulczewski, prof. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie Realizacja postulatu 3 E profesora Wojciecha Gasparskiego. Bioetyka jako źródło nowej inspiracji dla etyki biznesu i finansów.

W ujęcia prof. Gasparskiego etyczność obok efektywności i ekonomiczności stać ma się kryterium działania w sferze zarządzania współczesnym przedsiębiorstwem.

Reguła „potrójnego E”, tj. efektywności, ekonomiczności i etyczności działań kieruje nas do ujęcia etyki jako działu filozofii praktycznej. Nim powstała etyka biznesu jako dyscyplina akademicka na długo wcześniej rozwijała się systematycznie bioetyka. Stanowi ona niewątpliwie najbardziej rozwiniętą etykę stosowaną zrodzoną w ciągłej konfrontacji zastosowania zasad etycznych w często dramatycznych okolicznościach. Podejmę próbę wykorzystania dorobku bioetyki do bliższego określenia na czym ma polegać etyczność działania.

 

 

We wtorek, 20 września, 2022 r. dr hab. Piotr Masiukiewicz wygłosił wykład w ramach XXVI Festiwalu Nauki na temat: PIRAMIDY FINANSOWE - JAK UNIKNĄĆ WYŁUDZENIA

Poniżej krótka informacja o treści wystąpienia:

 

 

Słaba oferta banków i funduszy inwestycyjnych, spadki na giełdzie a jednocześnie wysoka inflacja - sprzyjają aktywności piramid finansowych. Celem piramid jest wyłudzenie oszczędności klientów. Skuteczny marketing piramid polega na oferowaniu bardzo wysokich stóp zwrotu z zainwestowanego kapitału.

      Mimo głośnych bankructw piramid finansowych, jak np. Fundusz Bernarda Madoffa (USA), który sprzeniewierzył ok. 65 mld USD, czy Amber Gold (Polska); gdzie stracone środki klientów wyniosły ok. 668 mln zł, a odzyskać udało się niecałą połowę, powstają kolejne piramidy na świecie (także o zasięgu międzynarodowym).

      Jak się efektywnie ustrzec przed utratą kapitału? Po pierwsze ocenić ofertę; tj. czy oferowana stopa zwrotu (oprocentowanie) jest znacząco wyższa niż występujące stopy na rynku bankowym i giełdowym? Po drugie czy firma oferująca lokaty (środki finansowe, papiery wartościowe, inwestycje w złoto itp.) jest licencjonowana i nadzorowana przez Komisję Nadzoru Finansowego? Po trzecie czy firma znajduje się na liście ostrzeżeń publicznych KNF? Po czwarte czy w umowie lokaty są jakieś gwarancje lub zabezpieczenia spłaty lokaty?

      Popyt klientów na ofertę piramid kreuje wiele czynników; np. nadmierne zaufanie do danej firmy, niekompetencja finansowa, brak informacji w internecie, ale także chciwość i chęć szybkiego wzbogacenia się.

      Jest też problem, dlaczego władze państwowe wielu krajów nie mogą uporać się ze skuteczna dezaktywacją zjawiska piramid. Klienci mogą jednak liczyć na wsparcie szeregu instytucji państwowych w tym obszarze m.in. Rzecznika Finansowego. [P. Masiukiewicz Piramidy finansowe, PWN, Warszawa, 2015]

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Z głębokim smutkiem zawiadamiamy o śmierci

Prof. dr hab. inż. Wojciecha Gasparskiego

Wybitnego prakseologa i etyka, ucznia i bliskiego współpracownika prof. Tadeusza Kotarbińskiego, założyciela i pierwszego prezesa oraz Prezesa Honorowego Towarzystwa Naukowego Prakseologii.

Jako profesor w PAN, Politechnice Warszawskiej i Akademii L. Koźmińskiego był kierownikiem i autorem setek badań oraz publikacji krajowych i zagranicznych z zakresu prakseologii, projektowania, teorii systemów, naukoznawstwa i etyki biznesu. Pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Naukoznawstwa PAN. Był twórcą oraz wieloletnim redaktorem roczników Praxiology: The International Annual of Practical Philosophy and Methodology (New York).

Do końca aktywnie tworzył. Nauka straciła wybitnego Uczonego.

Non omnis moriar.

                                                                                 Zarząd Główny

Towarzystwa Naukowego Prakseologii

 

 

Moralność wojny

 

      Bezprecedensowy atak militarny Rosji na wolne, suwerenne państwo ukraińskie to rzecz niebywała.

      Przywódcy rosyjscy tkwią w XIX-wiecznej doktrynie kolonialnej; która zakładała, iż potęgę państw budować należy przez wzrost terytorium i ludności. Nic bardziej błędnego; potęgę w globalnej wiosce buduje współcześnie kapitał intelektualny - czego przykładem jest wiele krajów, na przykład Singapur czy Korea Południowa. Rosja wypisała się z globalnej wioski na wiele lat.

      Nie może być moralnego przyzwolenia dla kradzieży cudzego terytorium czy też dyktowania granic i treści konstytucji przez jakiekolwiek inne państwo. W cywilizowanych krajach nie ma i może być współcześnie przyzwolenia dla wojny.

      Rodzi się szereg pytań o tę wojnę:

- jakie jest uzasadnienie moralne i polityczne inwazji na Ukrainę? Czemu służą kłamstwa o tej wojnie?

- jak długo rosyjskie władze będą łamać prawo międzynarodowe, zabijać ludność cywilną i niszczyć majątek narodowy?

- czy zbrodnie wojenne, moralne bankructwo najeźdźcy i utrata zaufania w większości krajów świata zostaną zrównoważone uzyskanymi korzyściami rosyjskiego społeczeństwa? Jakie to korzyści mogą postawić na szalę życie ludzkie i wolność?

- czy sankcje ekonomiczne Zachodu, obok moralnego wsparcia Ukrainy, są wystarczające?

- czy pomoc międzynarodowa dla Ukrainy jest sprawna, skuteczna i efektywna?

      Protestujemy przeciwko tej wojnie i wierzymy w opamiętanie rosyjskich przywódców.

 

            Prezes Zarządu Głównego                                                 Redaktor Naczelny

   Towarzystwa Naukowego Prakseologii                                Prakseologia i Zarządzanie

Dr hab. Piotr Masiukiewicz, prof. em. SGH                              Zeszyty Naukowe TNP

                                                                                     Dr hab. Elwira Gross-Gołacka, prof. UW